De langste adem is niet lang genoeg
Prijs € 20,-
Rubriek: Literatuur Anders:
Waargebeurd verhaal
Auteur: Peet Adams
De langste adem is niet lang genoeg
In 2004 verscheen het boek “De langste adem” van de hand van journalist Peet Adams. Het beschreef de maar liefst 13 jaar durende juridische strijd van Mia Widdershoven tegen DSM, het concern waar haar man tientallen jaren met toewijding had gewerkt maar dat op geen enkele manier thuis gaf toen hij in 1987 overleed aan de gevolgen van mesothelioom.
Op verzoek van de AVN actualiseerde Peet het boek en voegde diverse actuele thema’s rond de asbestproblematiek toe. Het nieuwe boek draagt als titel “De langste adem is niet lang genoeg”.
De AVN gaf opdracht voor het schrijven van het boek, dat een postuum eerbetoon is aan de Susterense Mia Widdershoven. Zij overleed vorig jaar. Mevrouw Widdershoven kreeg nationale bekendheid door de strijd die ze van 1987 tot 2000 voerde tegen DSM. Haar man Wil stierf aan asbestkanker. DSM ontkende jarenlang dat hij blootgesteld was aan asbest, maar uiteindelijk waren er zoveel bewijzen voor de asbestblootstelling dat het concern 300.000 gulden schadevergoeding moest betalen. Dat bedrag was uiteindelijk niet eens voldoende om alle kosten voor de procedure te betalen, zo blijkt uit het boek. Mia Widdershoven moest zelf nog haar spaargeld van 30.000 bijpassen om advocaat, fiscus, deskundigen en andere proceskosten te voldoen. Zij stond ook aan de wieg van de AVN dat inmiddels enkele duizenden asbestslachtoffers de helpende hand heeft gereikt.
Ofschoon DSM ook in procedures van zieke mijnwerkers jarenlang ontkende dat er ondergrond asbest werd toegepast, betekende de strijd van Mia Widdershoven dat het concern uiteindelijk een andere koers ging volgen. Asbestslachtoffers kregen snel een schadevergoeding en zorg en begeleiding van het concern.
In De langste adem is niet lang genoeg wordt het jarenlange gevecht tussen de Susterense weduwe en DSM nog eens op een rijtje gezet. Maar het boek schetst ook een beeld van de actuele asbestproblematiek. In het meest sombere scenario sterven tot 2035 in Nederland nog 18.000 mensen aan de gevolgen van asbestblootstelling. Asbestslachtoffers worden meer en meer geconfronteerd met de wettelijke verjaringstermijn van 30 jaar die betekent dat ze hun (oud)werkgevers niet meer via het IAS aansprakelijk kunnen stellen, maar rechtszaken moeten beginnen.
Het boek bevat ontroerende portretten van asbestslachtoffers uit Oirsbeek en Maasniel, die ziek zijn geworden bij DSM en de PLEM, de voormalige Limburgse elektriciteitsmaatschappij.
Ook de nationale ruiming van alle asbestdaken in 2024 en de voortrekkersrol van de provincie Limburg daarin, komt aan de orde. Net als de strijd van de medische wetenschap om de nu nog dodelijke asbestkanker (mesothelioom) te kunnen genezen.